Son defe özünden doyub gedesen.
Bu ömrü yarımçıq elyazma kimi
Yazı masasında qoyub gedesen.

Gedesen,ne derdin, ne qemin qala,
Seni seadetin çeke dalınca.
Masanın üstünde qelemin qala,
Üç nöqte göz yaşı töke dalınca.

Döne göyerçine beyaz kağızlar,
Telaşla boylana sen geden yola.
Herfler uşaqtek tuta elinden,
Şeirler heresi bir qadın ola.

Sefiller boylana kitab refinden,
Yalquzaq ulaya şam işığında.
Qumarbaz özünü itire birden,
Bu qorxunc seslerin qarışığında…

Birden küreyinden qanadlar çıxa,
Gerçeye çevrile xeyalındakı.
Buludlar içinde gözden itesen,
Berkden qışqırasan:”Elvida, Bakı !”

Xežer Suleymânli...,